Απόλλων

Ο Μίδας, βασιλιάς της Φρυγίας, αποφάσισε μια μέρα να γίνει οπαδός του Πάνα, του θεού των βοσκοτόπων, γεγονός που προσέβαλε τον Απόλλωνα, τον θεό της μουσικής, καθώς τον είχε προκαλέσει σε διαμάχη για το ποιος είναι καλύτερος μουσικός.
Κριτής στον διαγωνισμό μουσικής μεταξύ του Πάνα και του Απολλώνα κλήθηκε ο ποτάμιος θεός Τμώλος.

Πρώτος έπαιξε μουσική ο Πάνας και οι χαρούμενοι σκοποί της φλογέρας του άρεσαν σε όλους. Αλλά στη συνέχεια, ο Απόλλωνας πήρε τη λύρα του και οι πανέμορφες μελωδίες του πλημμύρισαν τον αέρα. Χωρίς δισταγμό, ο Τμώλος ανακήρυξε νικητή τον Απόλλωνα. Ο Μίδας όμως είχε αντιρρήσεις και μπήκε στη μέση της διαμάχης.

«Προτιμώ το παίξιμο του Πάνα», είπε ο Μίδας.

«Μήπως δεν άκουσες καλά;» τον ρώτησε ο Τμώλος με απορία.

«Τα αυτιά μου είναι μια χαρά», αποκρίθηκε ο Μίδας με σιγουριά, χωρίς να ξέρει τι τον περιμένει. Γιατί η φράση αυτή ήταν η σταγόνα που έκανε την οργή του Απόλλωνα να ξεχειλίσει. «Δεν είσαι άξιος να έχεις αυτιά ανθρώπου», του είπε ο Απόλλωνας. «Εφόσον τα χρησιμοποιείς έτσι, είσαι άξιος να έχεις μόνο αυτιά γαϊδάρου».

Κι έτσι ο Απόλλων μεταμόρφωσε αυτιά του Μίδα σε μακριά, γκρίζα και τριχωτά. «Ίσως με αυτά τα αυτιά, που είναι μεγάλα, να μπορείς να ακούς καλύτερα», είπε ο Απόλλων ευχαριστημένος.

Έτσι ο Μίδας επέστρεψε στο βασίλειο του, γεμάτος ντροπή για τα γαϊδουρινά αυτιά του, τα οποία προσπαθούσε να κρύψει κάτω από ένα μαντίλι. Όμως ο κουρέας του το ανακάλυψε κι επειδή δεν μπορούσε να κρατήσει μέσα του ένα τόσο μεγάλο μυστικό, πήγε σε έναν αγρό, άνοιξε μια τρύπα στο χώμα και το ψιθύρισε για να ξαλαφρώσει. Ύστερα σκέπασε την τρύπα κι έφυγε.

Αλλά κανένα μυστικό δε μένει κρυφό. Μια συστάδα από καλάμια φύτρωσε εκεί όπου ο κουρέας είχε θάψει το μυστικό του και καθώς ο άνεμος σφύριζε ανάμεσα τους, τα καλάμια μουρμούριζαν:
«Ο βασιλιάς Μίδας έχει γαϊδουρινά αφτιά!»
Έτσι, το μυστικό αποκαλύφθηκε και σύντομα όλος ο κόσμος στο βασίλειο ήξερε πια την αλήθεια για τα αυτιά του Μίδα, ο οποίος κατάλαβε το λάθος του και μετάνιωσε για την αυθάδειά του απέναντι στον Απόλλωνα.